Stories

Achtergrond: Boudewijn de Groot op bezoek in de Westcoast van Haarlem

Published on

‘Even weg. De gedachten afgedwaald. Vóór ons scheen de zon, terwijl achter ons de nacht begon’. Een tekstfragment uit de titeltrack van Even Weg, het nieuwe, dertiende, studioalbum van Boudewijn de Groot. Hij schreef daarvoor alle teksten zelf. Voor de muziek tekenden de mannen van The Dutch Eagles, de succesvolle Nederlandse tributeband van de uit de Amerikaanse Westcoast afkomstige formatie The Eagles.
De wereld op zijn kop? In de meest memorabele successen uit zijn lange carrière was het juist Boudewijn die de muziek schreef en zorgden anderen (lees: vooral Lenaert Nijgh) voor de teksten. Anno 2018 lijkt dat helemaal anders. Boudewijn bewees zich al eerder als prima tekstschrijver (op zijn vorige album Achter Glas leverde alleen De Dijk-zanger Huub van der Lubbe een extra bijdrage), maar zo gemakkelijk als op Even Weg lijkt het hem niet eerder te zijn afgegaan.

De behoefte aan externe tekstuele input was voor Even Weg compleet verdwenen. Nieuw was dus ook dat anderen de muziek bij die teksten aanleverden, exact in de stijl die Boudewijn voor ogen had. Hij had nooit verwacht dat het zo gemakkelijk zou gaan, maar het tekstschrijven is, zoals hij dat zelf verklaart, in een prettige stroomversnelling terecht gekomen. Een tijdelijke metamorfose lijkt het niet, want ook de productiviteit voor Vreemde Kostgangers, het supertrio dat hij samen met Hennie Vrienten (Doe Maar) en George Kooymans (Golden Earring) vormt, is groot. Het succes, en de daardoor langere adem van dat trio doorkruiste zelfs even de plannen van het nieuwe soloalbum Even Weg.
Soms ontstaan mooie dingen uit een simpel, naïef, min of meer onmogelijk uit te voeren idee. Boudewijn vroeg zich af hoe hij geklonken zou hebben als een aantal van zijn oudere liedjes opgenomen waren met The Eagles. Zijn album Hoe Sterk Is De Eenzame Fietser, uit 1973, maakte hij in een periode dat hij veel naar muziek uit de Westcoast luisterde. Crosy, Stills & Nash, The Eagles, met veel koortjes en meerstemmigheid. Hij gebruikte voordien vooral dameskoortjes, maar in die muziek waren het veelal samen zingende mannen, die daarbij zelfs niet schroomden hun falset in te zetten. Het leek Boudewijn mooi, ook voor zijn muziek. Zijn teksten zijn er altijd eerst, de muziek en arrangementen van Jaco van der Steen en de andere heren van The Dutch Eagles spraken aan en stimuleerden hem verder te schrijven.

De onderwerpen op Even Weg dienden zich als vanzelf aan. Het leverde naast een aantal wat luchtigere, met een vette knipoog en vol humor geschreven liedjes ook een aantal tracks over zwaardere onderwerpen op. Zo komt het migrantenprobleem op subtiele wijze voorbij, het weinig respectvol omgaan met natuur en milieu, en handelen een paar songs over de vergankelijkheid van de mens. Ook in de serieuzere songs mag van Boudewijn overigens een hoge dosis tongue-in-cheek zitten. Opvallend is de aanwezigheid van tegenstellingen in een aantal liedjes. Paradoxen en tegenstellingen werken volgens Boudewijn vaak goed in de kunst. Tegenpolen versterken elkaar. Een bepaalde luchtigheid en een clou kunnen prima samen gaan. Het moet ergens heen gaan, maar een boodschap is niet nodig. Het was in zijn vroege carrière Lennaert Nijgh die daar al het volgende over zei: ‘Voor boodschappen ga je maar naar de Albert Heijn.’
De twee liedjes op Even Weg waarin de dood een rol speelt kunnen qua inhoud niet verder uiteen liggen. Afsluiter Avondreis handelt op een heel subtiele manier over de naderende dood. “Wanneer het licht gedoofd is. Van de laatste voorstelling. Begint de lange avondreis. Naar de godenschemering”. Boudewijn schrijft de laatste jaren wel vaker liedjes waar de horizon dichterbij lijkt te komen. Hij beschouwt dat als een mooi beeld voor dat laatste moment. Omdat hij, ondanks zijn goede gezondheid, ook zelf voelt dat die dichterbij komt, ondanks de realisatie dat dat in het ware leven niet eens mogelijk is. Een horizon komt nooit dichter. In De Stoet, het andere lied over de dood, horen we een verhalende Boudewijn de Groot over een begrafenisstoet die compleet uit de hand loopt. De luisteraar zou er ook een scenario van een Monty Python-achtige sketch in kunnen horen.
Zo speelt onder meer de neef van de overleden boerenechtpaar Gerrit en zijn vrouw Annechien een bijzondere rol in het hilarische lied. ‘De neef van Gerrit heette Klaas. Een eigenzinnig tiep, die sinds een maand of wat achter een rollator liep. Maar nauwelijks was de stoet vertrokken of hij riep onverwacht: dat kreng hoort niet op een begrafenis, ik loop op eigen kracht. Dat ging heel even goed maar men was het dorp nog niet uit of Klaas begon te wankelen en ging vervolgens onderuit. Een akelig incident want Klaas kwam nogal slecht terecht, zodat hij buiten westen op de kist van Gerrit werd gelegd.’ Het tafereel herhaalt zich met de vrouw van de notaris die tijdelijk op de andere kist, van Annechien, wordt gelegd. Als uiteindelijk uitbundig het ‘waarheen leidt de weg die wij moeten gaan’ heeft geklonken en iedereen zich om de kuil van het verscheiden paar schaart, maakt de pastoor het zegenend gebaar. Het gevolg: van Klaas en de notarisvrouw werd nooit meer iets gehoord. ‘De moraal: voordat je de grafkuil dichtgooit en plechtig amen zegt, verzeker je er terdege van wie je er in hebt neergelegd.

Even Weg is een prettig in het gehoor liggend, helder geproduceerd klinkend album van een beminnelijke zanger met een warm stemgeluid. Het album ligt qua sound en gevoel dichter bij zijn albums van veertig jaar geleden dan alles dat er na kwam. Muzikaal ademt het de sfeer van de eerste helft van de jaren zeventig. Precies zoals Boudewijn het bedoelde en waar The Dutch Eagles exact in geslaagd zijn de in de Haarlemse Exalto Studios opgenomen muziek te laten klinken. Inclusief een overduidelijke knipoog naar de song Lyin’ Eyes in het intro van het nummer Wachten en een link naar Hotel California in het nummer Niemandsdorp. Hij vroeg om de sound van The Eagles, hij kreeg de sound van The (Dutch) Eagles!
Extra 10-inch met opnamen Artone Studio   
Bij de elpeeversie van Even Wegontvangt de koper een extra 10-inch vinylsingle met twee anders opgenomen tracks. Die songs zijn vastgelegd met vintage apparatuur in de eveneens in Haarlem gevestigde Artone Studio, onderdeel van Record Industry, de vinylperserij. Het idee achter de toegepaste techniek is om het direct spelen en meteen op vinyl zetten van muziek nieuw leven in te blazen. Boudewijn de Groot mocht als eerste artiest gebruik van de studio maken. De kick van het op die manier opnemen zit in het feit dat het meteen goed moet zijn. Dat kan uiteraard ook de drempel zijn, maar hij verkrampt niet en is achteraf terecht blij met het resultaat dat meteen op de plaat geperst werd.
Klik hier om jouw exemplaar van Even Weg te bestellen.

Tekst: Willem Jongeneelen / Fotografie: SetVexy

Click to comment

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

Don't Miss